In ons vorige verhaal waren we nog in Peru, we zijn inmiddels in Argentinie. We zijn hier afgelopen woensdag aangekomen en we zullen zo'n drie weken in noord Argentinie vertoeven. We zullen verder in het verhaal het een en ander toelichten over onze planning. We hebben de afgelopen 2,5 week weer zoveel meegemaakt, maar we zullen proberen de verhalen met jullie te delen. Het blijft moeilijk om al dit moois op een website te zetten. Ons advies is toch echt om zelf deze kant op te komen. Vooral in het dagelijkse leven maken we hele rare, leuke, aparte en soms erg grappige dingen mee. Vooral de mensen die we tegenkomen zijn alleen al de moeite waard, van locals tot aan toeristen. Gelukkig maken de vele foto's die Siiri maakt het beter om het geheel te visualiseren, dus onze website is weer goed gevuld met nieuwe foto's.

Na ons vorige verhaal, welke geschreven was in Arequipa(Peru), zijn we met de nachtbus naar Cusco gegaan. Helaas zijn nachtbussen onvermijdelijk en vooral Joost is totaal geen fan van deze nachtbussen. Over comfort in de bussen valt niks te klagen, maar helaas komt er van slapen weinig. Gevolg is dat we de dag erna altijd minimaal 1 hersteldag hebben. Gelukkig vinden we dat nooit erg en nemen we graag wat rust....In Cusco, een redelijk grote stad op ongeveer 3600 meter met een half miljoen inwoners, zijn erg veel toeristen. In de omgeving van Cusco ligt de Machu Picchu, 1 van de 7 wereldwonderen. Voor degene die niet weten wat de Machu Picchu is, het was de hoofdstad van het inca rijk gelegen op een fantische locatie midden in de bergen. Er zijn veel toeristen die alleen naar Peru komen om de Machu Picchu te bezoeken en die vind je dus in de omgeving van Cusco. Voordat je naar de Machu Picchu gaat moet je eerst het een en ander uitzoeken qua prijzen en mogelijkheden om er te komen. Er loopt geen weg naar het dorpje wat naast de Machu Picchu ligt en dat maakt het dat je erover moet nadenken. Ook hebben de eigenaren van Machu Picchu, de omliggende dorpjes en de uitbaters van transportmogelijkheden bedacht om de prijzen eens flink omhoog te gooien, gezien de toeristen toch wel betalen. Wij hadden afgesproken niet over de prijzen te gaan zeuren omdat we dit van te voren al wisten....gelukkig heeft de Machu Picchu zich terugbetaald! Wat was het geweldig om dit een keer mee te maken. Het was niet zozeer Machu Picchu zelf, maar meer de omgeving en de ligging die we prachtig vonden. Wij hebben alles op eigen houtje gedaan wat betekent dat je veel moet lopen. Uiteindelijk hebben we twee omliggende bergen (Wayna Picchu en Cerro Machu Picchu)beklommen waardoor het uitzicht echt fantastisch is(zie foto's). Ook zijn we richting een oude inca bridge gelopen. Om er te komen loop je over een smal pas langs de bergen, echt adembenemend mooi en moeilijk te beschrijven. Helaas konden we niet meer over de brug omdat er enkele jaren geleden wat mensen afgevallen waren, overigens die mensen zijn er niet meer. Eén van de twee bergen die we beklommen hebben heet de Waynu Picchu. Een zeer steile berg met een vermoeiende klim. Hier mogen per dag maar 400 mensen op en je moet er erg vroeg(4.30 uur) voor in de rij staan. Wij hadden daar geen zin in, maar we waren om 11.45 uur toevallig in de buurt. En hoe het kan weten we niet, maar we waren nummer 368 en 369...laten we het maar op geluk houden! Zo gezegd zo gedaan, wij die berg op wat erg vermoeiend was en de uitzichten waren echt super. Aan het eind van de dag zijn we helemaal teruggelopen naar het dorp, waar de meeste toeristen een busje pakken, om vervolgens op tijd te gaan slapen. Het was een erg leuke dag en een aanslag op je benen. We hebben nog dagen later spierpijn gehad!

In cusco vonden wij verder dat er niet heel veel te beleven was. Gewoon een leuke stad met een leuk centrum. Wel stond er nog iets op het menu in Cusco, de cavia!! We weten eigenlijk niet precies waarom het daar gegeten wordt, we vonden het wel de moeite waard om het te proeven. We hebben dus samen met onze spaans, portugees en boliviaanse vrienden een overheerlijke cavia gegeten. Qua smaak is het niet heel bijzonder en het beste te verglijken met konijn (van Mark!). Wat ons opviel is dat er bijna geen vlees aan zit en dat je veelal de huid eet. Als je honger hebt mag je wel meerdere cavia's bestellen. Voor degene die het niet kunnen visualiseren hoe een cavia erbij ligt op je bord, zie ook hier weer de foto's haha....

Na Cusco zijn we naar Lake titicaca gegaan. Dit meer staat als het hoogste meer ter wereld waar je met een boot over kan varen ligt op bijna 4000 meter. Je kan het meer vanaf de Peruaanse en de Boliviaanse kant bezoeken. Wij hadden besloten om beide kanten te doen en de Peruaanse uitvalsbasis werd Puno. Een stad zoals vele en als hij niet bij het meer lag ook niet de moeite waard. Zoals we al zeiden ligt het erg hoog wat ervoor zorgt dat het s'avonds en s'nachts erg koud is, wat jullie natuurlijk gewend zijn maar wij niet.Plus ze kennen hier geen verwarming!! Ook nemen ze het niet zo nauwkeurig met het afvalbeleid en de uitlaatgassen van auto's, kortom houd je neus dicht in Puno. In het meer heb je floating islands welke bewoond worden door de plaatselijke bevolking. Na ons uitstapje naar deze 'floating islands' hebben we een beetje het gevoel voor de gek gehouden te zijn. De bevolking pretendeerd op deze eilanden van riet te wonen, maar we hadden van te voren al gehoord dat ze alleen overdag zich bevinden op de eilanden. En waarvoor allemaal, voor de toeristen die er maar al te graag voor betalen....na er geweest te zijn kunnen we bevestigen dat het wel erg lijkt op een grote grap. Maar toch is het leuk om te zien hoe deze eilanden worden opgebouwd van rietstengels en hoe ze van hetzelfde riet huizen bouwen en boten. Vroeger leefden er natuurlijk wel mensen op deze eilanden. Ook was het bootritje er naar toe erg leuk en scheen de zon uitbundig die dag. Na wat dagen uitrusten in Puno zijn we richting Bolivia gegaan om het meer aan die kant te bekijken. Onze uitvalsbasis aan de Boliviaanse kant heeft de naam Copacabana (niet te verwarren met de welbekende Braziliaanse versie). In dit dorpje merk je meteen dat je in Bolivia bent, erg goedkoop en hele vriendelijke mensen. In bolivia nemen ze het ook niet zo nauw met de kwaliteit van de hostels, uiteraard zijn de prijzen er ook naar. Maar naar wat speurwerk van Joost, toch een goed hostel gevonden welke over de eigenschap ‘schoon' beschikte. In dit dorpje heb je een mooi uitzichtpunt die je kan beklimmen. Opzich is de klim zelf niet echt zwaar, maar de hoogte van 4000 meter maakt het wel wat zwaar. Het uitzicht is overigens weer adembenemend mooi. De tweede dag zijn we met de boot naar Isla del Sol gegaan, een prachtig eiland in het lake Liticaca. Wij hadden besloten om niet tegaan slapen op het eiland maar een 1daagse wandeling te maken. Deze wandeling is 12 kilometer van de noordkant naar de zuidkant van het eiland. Opzich is 12 kilometer niet zoveel, wat het moeilijker maakt is dat het geen vlak pad is en je op 4000 meter zit. Uiteindelijk is het toch wel één van onze mooiste wandelingen ooit geweest. In de wijde omgeving zie je alleen maar het prachtig blauwe meer, een enkel bootje en hoge bergen(6500meter) met sneeuwkoppen in de verte. Je loopt grotendeels met z'n tweeen en komt zo nu en dan wat llama's en schapen tegen. Overigens de boot naar het eiland was echt verschrikkelijk, hebben nog nooit zo'n langzame boot meegemaakt en het was ook niet de veiligste in de boot. Gelukkig zijn we nog droog overgekomen. Helaas is er maar 1 route van en naar het eiland en dat is met deze slow boot. De dag erna zijn we met de bus naar La Paz gegaan. Veel mensen denken dat dit de hoofdstad van Bolivia is, maar dat is het veel kleinere Sucre. Eigenlijk is het te verglijken met Nederland wat beschikt over een hoofdstad en een stad waar de regering is gevestigd. In dit geval dus Sucre als hoofdstad en La Paz als de stad van de regering. De stad telt zo'n 1,3 miljoen inwoners en is gelegen tussen de bergen en vooral de aankomst per bus is erg mooi qua uitzicht. Eenmaal aangekomen in het centrum werden we direct geconfronteerd met..chaos. De stad staat boven aan onze lijst betreffende de verkeerschaos en de vieze uitlaatgassen. Je ziet echt van alles rondlopen en je hebt een dagtaak aan het oversteken van straten...Wij vonden La Paz niet de stad waar heel veel te doen is. Wij hebben een uitzichtpunt bezocht en wat rondgelopen. Wat vooral erg lekker/leuk is, dat is het eten in La Paz. We vonden het verbazingswekkend dat er zulke goede restaurants te vinden waren, van Mexicaans, Argentijns tot Hollands kost. Ja je leest het goed, Hollandse kost!!! En of we de Hollandse kost geprobeerd hebben. De hutspot en de kroket smaakten goed. Het was een rare ervaring om dit te eten in Bolivia. Grappig is dat het restaurant elke avond gevuld was met mensen. Niet met locals of met alleen maar Nederlanders, maar ook met andere nationaliteiten.

Een paar dagen La Paz waren voor ons genoeg en we hadden besloten om naar de plaats Oruru te gaan. Niet omdat de plaats ons leuk leek, maar vanuit hier gaat de trein naar Villazon wat de grensplaats met Argentinie is. Onze planning was om pas later naar Argentie te gaan. Nu is het zo dat de zus van Joost + vriend begin december naar Santa Cruz, Bolivia komt. We gaan 1 maand samen met hun een mooi stuk Bolivia en Chili bekijken. Aangezien we dus een beetje voor op schemaliggen, waren wij genoodzaakt om een bezigheid te vinden voor de periode van 15 november tot 10 december. Gelukkig hebben wij het niet zo moelijk met tijd opvullen met nieuwe bestemmingen. We hebben uiteindelijk gekozen om alvast noord Argentinie te doen. Dat houdt in dat we eerst Salta e.o. doen, vervolgens helemaal door reizen naar de Iguazu watervallen(dat is grens Brazilie) en we gaan terug via Asuncion, Paraguay. We dachten, als we toch in de buurt van Paraguay zijn dan moeten we daar ook even heen. We komen zoveel reizigers tegen en niemand verteld ons dat hij/zij in Paraguay is geweest. Dus mocht er iemand geweest zijn....laat het ons weten. Uiteindelijk denken wij met dit rondje drie weken op te vullen en hebben we gelukkig wat te doen haha! Ook scheelt dit weer reizen in een latere fase van onze reis. Op 10 december komen we terug in Santa Cruz, Bolivia om ons reisgezelschap op te wachten om vandaar verder te gaan.Maar eerst Argentinie, waar de eerste indruk echt heel positief is. De rit naar Argentinie ging niet helemaal zoals verwacht. Zoals gezegd hadden we een trein gevonden die in één keer doorging tot aan de grens van Argentinie.Hij vertok om 15.30 uur en de treinreis zou 16 uur duren(wederom een slaaptrein, helaas Joost). Uiteindelijk heeft de treinreis 21,5 uur geduurd. Na twee uur in de trein stond hij ineens stil en was de motor kapot gegaan. Wij dachten dat maken de treinmonteurs even, maar nee dus. Uiteindelijk hebben we daar 4 uur stilgegaan. Gelukkig hadden we de extra luxe klasse geboekt en lagen we heerlijk onderuit films te kijken. Het leuke was dat we op 4000 meter hoogte in middle of nowhere stil stonden. We hebben meteen maar even een rondje om de trein gelopen, echt een fantastische omgeving. Wij zijn inmiddels gewend om vertraging te accepteren en je kan maar het beste meteen gebruik maken van de situatie. We kwamen de volgende dag pas om 1 uur s'middags aan. Toen moesten we de grens over wat zo'n twee uur duurde vanwege de drukte en vervolgens moesten we nog 3,5 uur bussen naar de plaats Tilcara. Ook deze rit was niet vlekkeloos, de politie had onze bus uitverkoren om naar drugs en cocablaadjes te zoeken. Iedereen en alles moest de bus uit en worden gecontroleerd. En omdat er veel Bolivianen bij ons in de bus zaten die hun winkelvoorraad wilden aanvullen duurde dit wel even.. Wat kunnen mensen veel, heel veel troep meeslepen zeg! Uiteindelijk waren we rond 9 uur s'avons pas in Tilcara. Toen begon het hoofdstuk hostel zoeken. Bleek dat in Tilcara alles of vol zat,dicht, heel duur was of te smerig was. Uiteindelijk hebben we tot 23 uur met backpack op lopen zoeken en zijn we beland in een soort Argentijns landhuis annex Bed & Breakfast. Gelukkig wilde de eigenaresse ons nog binnenlaten en we konden de luxe van dit landhuis wel even gebruiken. Het was wel wat duur, maar Siiri heeft met haar onderhandelingsskills nog even een dikke korting bedwongen. We hadden de hele dag nog niet gegeten dus we hebben de eerste beste steak naar binnen gewerkt...want 1 ding is zeker, in Argentinie moet je zijn voor steaks en wijn!! En laten we daar nou net dol op zijn.......

P.S. Helaas kunnen we de foto's/video's niet meteen plaatsen vanwege hettraaaaaage internet. Vanaf morgen gaan we naar Salta(grote stad) en hopen we op snellerinternet.STATUS op dit moment: inmiddels 14 foto's peru geplaatst en dit weekend de rest!