Hola amigo's

Zittend aan het water op het Caribische eilandje Caye Caulker(Belize)overdenken wij de afgelopen weken die in vogelvlucht aan ons voorbij zijn gegaan. Het is ook alweer een tijd geleden dat wij ons laatste verhaal hebben geplaatst. Inmiddels zijn we drie landen verder, twee grensovergangen gepasseerd en hebben we genoten van Mexicaanse burritos, de burgers uit de US en de bbq chicken uit Belize en zijn ook nog eens duizenden kilometers verder.

Na death valley, USA zijn we naar yosemite park, USA geweest. Hier hebben we vele uitersten gezien: dertig graden in het dal en sneeuw op de hoogste toppen, mooie groene bergen en valleien tegen het grijze glaciers point, een van de grootste bomen ter wereld 'de sequoia tree' die wel dertig meter omtrek heeft en de vele herten, chipmonks en eekhoorns die ons passeerden. Dit alles in een schilderachtige omgeving. Na dit natuugeweld zijn we doorgereden naar San Francisco. We hadden al gelezen dat San Francisco qua weer anders was doordat wind van land en zee bijelkaar komen precies ter hoogte van de stad. Daar aangekomen was het toch wel wat kouder dan we dachten (wij kunnen niet zo goed meer tegen kou:-) We hoorden de uitspraak van ......(we zijn de naam even kwijt) 'nog nooit heb ik zo'n koude winter
meegemaakt als de zomer in San Francisco' Deze man moeten we toch een beetje gelijk geven....San Francisco is overigens een ontzettend leuke stad waar we te kort zijn geweest. Het heeft leuke barretjes, vriendelijke mensen (soms erg maf maar is alles mogelijk) en een licht Europees tintje. Natuurlijk hebben we de golden gate bridge bezocht en pier 39 met z'n zeehonden, die hier altijd liggen.

Na wederom een lastig afscheid van Jolanda en Nina (gingen terug
richting los angeles) zijn wij richting Mexico gegaan. Via Houston zijn wij 's avonds geland in de stad Villahermosa waar thea(moeder Joost) en Tjeerd ons verwachte. Na twee weken in de USA over een auto te beschikken hadden we in Mexico weer twee weken een auto ter beschikking. De eerste halte was Palenque, een oude Maya stad die op een heuvel in de jungle ligt. Door deze ligging hadden ze goed zicht op eventuele naderende vijanden. In een eerdere vakantie hadden wij chitchen itza al gezien, waar palenque minder groot is zijn hier de reünies in erg goede staat en mag je erzelfs op klimmen. Als je boven op de gebouwen staat heb je prachtige uitzichten over de jungle. Via de watervallen agua Azul zijn we naar het idyllische dorpje San Cristobal de las Casas gereden. De weg slingerde gedurende acht uur en zo ongeveer 2200 meter omhoog zodat we bij aankomst ons fleecejack onder uit de tas konden halen, hier was het een stuk kouder dan aan de voet van de berg. Het dorpje San Cristobal deed ons vooral denken aan Sapa in Vietnam. Door de verschillende indianenstammen die door het dorp lopen en hun handelswaar verkopen. Een erg mooie belevenis was een bezoekje aan twee indianenstammen. Hier konden we zien hoe het dagelijks leven er uit ziet, en de gids vertelde veel over de rituelen en het beoefenen van het geloof. Zo wordt er dagelijks voor vele tientallen euro's vuurwerk de lucht in geschoten terwijl ze het niet heel breed hebben, maar de kwade geesten zijn wel vedreven! In de kerk die volledig anders is zoals wij hem kennen(mochten helaas geen foto's maken) zie je allemaal heilige beelden die langs de kant staan. Als je bid dan bid je voor de heilige die je wens kan vervullen. Daarnaast gebruik je verschillende maten en kleuren kaarsen, frisdranken,
levende kippen, eieren en alcohol. Bidden is niet eenvoudig want elke wens heeft zijn eigen kleurencombinatie en handelingen. Tijdens ons bezoekje aan de kerk hoorden en zagen we een kip geofferd worden. ( iehh) Na dit bezoekje hebben we nog meer dagen rondgebracht in San Cristobal omdat het gewoonweg een erg leuk stadje is vanwege de indianenmarktjes, de heerlijke piña colada's, de sol/corona's en de mooie kerkjes plus pleintjes. Via de saaie stad Escarcega zijn we doorgereden naar Laguna Bacalar waar we een aantal dagen hebben vertoeft. Een lokale hippie vertelde ons dat de lagune betoverd is door aliens en dat daarom de bedreivigheid niet van de grond wil komen in het dorp. Ook vertelde hij dat na 2012 deze aliens zich zullen openbaren aan de wereld, een ieder die bereid is te luisteren en het
materialisme wil opgeven zal blijven leven. ( zeg niet dat wij niet gewaarschuwd hebben) Naast deze wijsheden wist hij ons ook te vertellen waar een goed hotel was en hij wist heerlijke ananassap te serveren. Uiteindelijk een perfect hotel naast een kerkje en met uitzicht op de Laguna met de zeven kleuren blauw/turqouise.

Chetumal, de laatste halte in Mexico. Er zou weinig te beleven zijn in deze plaats, maar voor ons een goede uitvalsbasis naar Belize vanwaar we weer alleen zouden reizen. Toch liep het allemaal wat anders dan gepland...na de auto geparkeerd te hebben in een Zijstraat bij het hotel gingen wij richting hotel om te kijken of ze nog plek hadden. Na tien minuten kwamen we terug bij de auto en zagen we opeens glas achter de auto liggen, de auto was opengebroken.!! Twee tassen van thea met belangrijke spullen en de complete backpack van Joost was gestolen. Op dat moment ging er vanalles door ons heen en vooral kwam al snel het besef dat we echt alles niet meer terug zouden krijgen. Na enkele minuten arriveerde de politie al en probeerde Siiri in haar beste spaans te vertellen wat er was gebeurd en wat we misten. Tijdens dat gesprek moesten Siiri en Joost plots meekomen met een politieauto. Onwetend waar wij heen gingen arriveerden wij op een crime scene locatie waar zeven politieauto's, mensen van de pers en toegestroomde locals stonden. Joost zag al snel de banden van zijn backpack en het bleek dat ze de dader hadden gepakt na een achtervolging. Onervaren als wij waren dachten wij de tassen zo mee te kunnen nemen, maar niets was minder waar. We moesten alle vier naar het politiezbureau waar we werden geconfronteerd met de daders( een man en vrouw van 32 jaar). Onze tassen werden over de kop gehaald en alles moest op de foto gezet worden. Na dit gebeuren moesten we naar de officier van justitie(ander gebouw) om daar ons verhaal te doen. Na veel wachten was het inmiddels
21.00 uur en hadden we al acht uur politiebureau er op zitten. Op het moment dat we dachten onze tassen terug te krijgen kregen we te horen dat we de volgende dag maar terug moesten komen en dat onze tassen op het politiebureau moesten blijven.
We hadden geen keus en hebben uiteindelijk de volgende dag nog vier uur gewacht op onze tassen. Uiteindelijk waren we super blij dat we alles terug hadden en alle dank gaat ook uit naar het snelle optreden van de Mexicaanse politie. De dag erna hebben we de Mexicaanse krant 'de Peso' gekocht. Daar stond ons verhaal in inclusief bijbehorende foto's. De krant had als kop 'gracias a dos victimas holandesas', dank aan de Nederlandse slachtoffers. Blijkbaar waren de daders bekende vande politie en bedankten ze ons voor de mogelijkheid om ze te pakken....wij zijn juist hun veel dankbaar! Na deze twee dagen waren we wel klaar met Chetumal en wilden we daar graag weg. Thea en Tjeerd hadden afscheid van ons genomen, zij gingen weer naar huis. Wij zijn onze reis verder gaan vervolgen richting Belize. Wij moesten eerst maar eens bijkomen van alles, dus we hadden als bestemming Caye Caulker uitgekozen. Een klein Caribisch eilandje waar je vooral kan relaxen. We hangen heel wat af in onze hangmat. Ook maken we plannen wat we de komende maanden gaan doen, we hebben immers nog 6,5 maand te gaan!! Natuurlijk zullen wij trouw onze belevenissen met jullie delen. We zullen weer iets vaker proberen een verhaal op de website te plaatsen. Alle reacties doen ons altijd goed. Graag horen we ook van jullie de vakantie ervaringen. Dave en Lisanne, alvast heel veel plezier gewenst in Indonesië en Mark alvast succes met de operatie( weer even wat leesvoer..). Helaas lukt het ons steeds niet om foto's op de website te plaatsen. Het gebruikt van internet op een computer is of erg duur of erg traag. Wij gaan deze week nog van Belize genieten en gaan begin volgende week richting Honduras....wij zijn weer benieuwd!

Hasta luego

Joost en Siiri