Belize, Guatemala en op dit moment Honduras, we zitten inmiddels in de stroomversnelling. We hebben de afgelopen twee weken weer veel dingen meegemaakt. Dit keer leek het ons minder leuk om te vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben. Ons leven bestaat vooral uit luieren, tourtjes uitzoeken en uitvoeren en vooral veel koffie, eten en andere drankjes nuttigen. Wat vaak vergeten wordt is hoe we op een bestemming komen. Vaak is het reizen zelf een ervaring opzich en vooral Joost vindt dit bijna het leukste aan de reis. Voor Siiri daarintegen is het soms minder leuk, maar de reispillen doen goed hun werk. Naast dat je veel nieuwe dingen ziet en mensen ontmoet tijdens het reizen, is het reizen in veel gevallen anders dan in Nederland. Wij mogen in Nederland blij zijn met de NS, Arriva en de boot naar Terschelling. Dus laten we nu eens wat aandacht aan het reizen geven.

In de meeste gevallen boeken de toeristen/backpackers een bus of boot via een tourbureau welke bijna in elk dorpje of stad zit. Wij hadden in het begin van de reis besloten om zo veel mogelijk zelf te gaan regelen. Dit omdat het veel goedkoper is en het is veel uitdagender om het zelf te doen. Immers, waarom makkelijk doen als het moeilijk kanJ Vaak is het even uitzoeken en reis je met de slechtste klasse, maar we komen altijd goed terecht. Ook is er verschil in waar je bent, in Azie wordt het reizen je best wel makkelijk gemaakt in vergelijking met centraal Amerika. Er wordt hier iets meer van je gevraagd. Vanaf Chetumal, Mexico reizen we weer zelf en sindsdien hebben we qua vervoer toch weer het een en ander meegemaakt. In Belize reis je in de zogenaamde 'chickenbussen' je kunt al raden waarom.. regelmatig tref je een kip als buurman. Het zijn oude Amerikaanse schoolbussen die gebruikt worden in heel midden Amerika. Deze bussen hebben als voordeel dat ze beschikken over natuurlijke airco(wind) en niet de gebruikelijke rondrijdende vrieskisten(lees bussen in Maleisie, Thailand, Vietnam en Mexico). De bus beschikt vaak over een goede geluidsinstallatie dus in Belize klonk er fantastische reggae in de bus. De bus zelf valt bijna uitelkaar en we verbazen ons vaak dat het nog rijdt. Vaak gaan deze bussen ook erg hard en stoppen ze voor iedereen die ook maar even met de handen zwaait, haltes kennen ze niet. Het irritante is dat ze de bus graag vol wil hebben voordat hij weg gaat. Vaak maken we mee dat er eerst achtentwintig rondjes door het dorp gereden worden voordat de bus vertrekt. Vaak komen ze er na achtentwintig rondjes achter dat het geen zin meer heeft en besluiten om alsnog te vertrekken. Door dit eeuwige getreuzel kan je onmogelijk op een afgesproken tijd ergens komen. Inmiddels zijn wij wel wat gewend en kijken we niet meer op van één of twee uurtjes meer, maar de trip van Flores, Guatemala naar Copan, Honduras was toch wel wat vervelender.

De route die wij wilden doen bleek geen gemakkelijke te zijn omdat de meeste mensen in Guatemala van Flores naar Antiqua gaan en wij wilden van Flores naar Copan, Honduras. Meestal gaan wij één of twee dagen van te voren naar het busstation om te kijken wanneer de bussen gaan. Meestal hangen er op de busstations mensen rond die je allemaal wat willen verkopen. Meestal als wij aan komen lopen hangen er meteen tien verkopers aan je benen. Maar in Flores was dit niet zo en hadden we moeite met het vinden van een goede bus. Dit heeft ons doen besluiten om toch maar een keer via een tourbureau een busticket te boeken. De verkoper gaf aan dat de busrit zo´n acht uur zou duren. De bussen vertrekken meestal erg vroeg in de ochtend en deze dus ook, om zes uur in de ochtend gingen we. Althans met het eerste half uur vertraging, want de bus was nog niet vol. Uiteindelijk waren we om half zes s´avonds bij de grens van Honduras terwijl we er rond twee uur hadden moeten zijn. We hadden inmiddels al vier bussen gehad en snakten naar iets te eten. Bij de grens aangekomen regende het keihard en we hadden nog geluk dat de grens nog net open was. De grens gaat om zes uur dicht en dan kom je dus niet verder, gevolg is terugreizen of ter plekke overnachten (niet aantrekkelijk in een grensplaats). Na de grens zo snel mogelijk een busje regelen en richting Copan. Ook dit busje moest zonodig weer een half uur wachten dat hij weg moest. In de stromende regen en met onze tassen op het dak van de bus (die waren dus nat) kwamen we aan in Copan. We vonden het allemaal al erg donker, bleek dat de stroom en water al een tijd was uitgevallen. Gelukkig hadden we wel snel een hotel met een paar kaarsjes op de kamer. Het was inmiddels acht uur s´avonds, we hadden de hele dag niet gegeten, onze kleren waren nat, we konden niet douchen en hadden geen stroom dus het was overal pikdonker. Gelukkig waren we wel op plaats van bestemming en dat was het belangrijkste. We hebben in vooral Vietnam vaak geen stroom gehad dus dan gingen we vaak maar slapen, vaak kun je ook niet anders. Uiteindelijk heeft de stroom het twee dagen niet gedaan en zat er niks anders op dan wachten. Dit is was voor ons van één van de vervelendste reisdagen die we tijdens ons reis hebben gehad, maar zulke lange dagen komen erg vaak voor. Waar we nog het slechtst tegen kunnen is dat er zoveel gelogen word over de duur van de reis. Deze valt altijd langer uit dan gepland en op tijd komen is er niet bij. Wij zorgen er ook voor dat we maar twee tot drie reisdagen per week hebben. Gelukkig zijn deze dagen snel vergeten als het land ons goed bevalt.

Vaak wordt er gedacht dat zo´n jaar reizen alleen maar rozegeur en maneschijn is, maar dat is niet altijd zo. Er komt veel bij kijken en is total niet te vergelijken met het leven in Nederland. Soms verlangen we ook wel terug naar Nederland.....MAAR voorlopig nog even niet haha. Want hetgeen wat je we er allemaal voor terug krijgen zouden we voor geen goud willen missen. Om toch maar even kort in te gaan wat we allemaal gedaan hebben in Guatemala en Honduras: Tikal Tempels bezocht, veel pasta gegeten in Flores, de ruines van Copan bezocht, Paardgereden door de bergen, zwemmen in een hotspring, tucans spotten in de jungle en een sigarenfabriek bekeken. We hebben elke dag wel wat op het programma staan en bezoeken de leuke stadjes van Honduras. Morgen gaan we richting het dorpje Gracias, een dorpje op de Route Lenca. Overigens Honduras is echt een leuk land!!

Adios

p.s. we hebben op dit moment een groot problem qua foto´s. Onze harde schijf met al onze 13000 foto´s doet het niet meer. Hij herkent de schijf maar we kunnen hem niet openen. Het is even uitzoeken hoe we dat op gaan lossen, suggesties zijn welkom!!!!? We hopen niet dat we alle foto´s kwijt zijn want dat zou zonde zijn. Het is dus nog even wachten op nieuwe foto´s! Ook hadden we nog leuke filmpjes van de bussen....komt allemaal later.