Prachtig Peru

Om de foto's een beetje te begeleiden een kleine update van de afgelopen dagen...(het is toch iets langer dan kort geworden)

In Nazca, een klein stoffig stadje waar niet heel veel te beleven valt behalve de Nazca lijnen bezichtigen of de zandduinen in, hebben we niet de hoogste zandduin beklommen (dit werd alleen aangeraden voor ervaren snowboarders..en dat zijn wij niet..) maar hebben we gekozen voor een tocht met een buggy door de zandduinen én naar beneden zandboarden van kleinere duinen.. Ook super gaaf! Maar ook best lastig.. Joost had het dan ook iets sneller onder de knieen dan Siiri.. Met de buggy konden we over de toppen van de zandduinen rijden en een snoekduik naar beneden maken om keihard naar beneden te rijden.. hoog kermis gehalte dus..maar gieren van het lachen.. helaas hier natuurlijk geen foto's van in verband met opstuifend zand..

Na een paar keer de duinen af te zijn gegleden met board zijn we op ons buik op het board gaan liggen om al sleeend de duin af te gaan.. dit gaat super hard! En het zand vliegt je om je oren en in je mond/neus..Natuurlijk werd de dag afgesloten met een werdstrijdje glijden en heeft Siiri dit (met gemak) gewonnen!

Onder weg naar de duinen kwamen we langs oude Nazca Piramides, waar vroeger offer rituelen werden uitgevoerd, langs verwoeste graftombes waardoor de menselijke resten nu boven de grond liggen en langs een aquaduct. Dit aquaduct hebben de Nazca aangelegd om het beetje grondwater dat er in het gebied is, omhoog te krijgen en lang boven de grond te houden. De woestijn rondom Nazca is een van de droogste gebieden op aarde, er valt per jaar slechts 5 cm regen!

Nazca is natuurlijk bekend door de lijnen in de grond die door de hele woestijn te vinden zijn. Helaas zijn deze lijnen alleen vanuit de lucht goed te zien. Maar op het moment dat wij er waren was er een gebrek aan kerosine zodat alleen de vervooruit geboekte vluchten doorgingen.. Maar Siiri had met haar zwakke maag toch al niet zo'n zin.

Vanaf Nazca zijn we met de luxe bus naar Arequipa gereden. Dit moet een prachtige rit zijn omdat je langs de kust rijdt en later de bergen in gaat, maar deze rit wordt alleen 's nachts gereden. Even fijn hotelkosten besparen dus. Arequipa ligt op 2300m hoogte en is een prachtige en schone koloniale stad.'s Avonds is het centrem magisch verlicht..Een prachtig gezicht om over het pplaza del armas te lopen. We geloven dat dit de enige stad in Peru is waar dagelijks de straten geveegd worden in het centrum. Om Arequipa heen liggen bergen en vulkanen rond de 5000 en 6000m hoog en deze zijn bijna overal vanuit de stad te zien. Helaas werd Siiri even geveld door een 30uurs griepje en worden onze plannen even stilgezet. Arequipa is ook het uitvalspunt om de prachtige Canon del Colca te bezichtigen. Vaak middels 3 daagse tourtjes. Ook wij wilden dit graag doen en hebben ons een middag vermaakt door verschillende organisaties te vergelijken. Maar blijkbaar zijn wij redelijk uniek in onze wensen, wij houden niet zo van 2 minuten stops vanuit de tourbus om snel een fotootje te kunnen schieten, voor souvenirtjes te kopen of dure toeristische buffetten.. Bij één buro werden we erg enthousiast, precies wat we wilden..lange stops om rond te kunnen lopen door de Altiplano, een echte gids die kan uitleggen wat je ziet, een tocht de Canon in en in een klein gezelschap. We wilden al bijna zeggen, zet ons maar op de lijst toen hij met de prijs kwam aanzetten..

Uiteindelijk zijn we op eigen gelegenheid naar Cabanaconde gegaan, een prachtige maar hobbelige, kronkelige weg van 6 uur waarmee je ook over het hoogste punt van 5000m komt. Door de paar dagen in Arequipa geweest te zijn hadden we ons lichaam al een beetje aan de hoogte laten wennen, én we hebben liters coca thee gedronken. (in deze cocabladeren zit een stofje die hoogte ziekte tegen gaat). Ook tijdens de rit hebben we veel water gedronken dat je lichaam ook beschermd tegen uitdroging door hoogte. Voor Siiri hielp dit afdoende, maar Joost heeft gedurende 3 dagen wel knallende hoofdpijn gehad...gelukkig bestaat er ibuprofen. ( Wel grappig want van te voren hadden we het omgekeerde verwacht!)

Aangekomen in Cabanaconde (3300m) hebben we super gezellig Hostel gevonden gerund door een jong belgisch/peruaans stel mét een eigen pizza houtoven...heerlijk 2 dagen pizza gegeten! Omdat we in het donker aan waren gekomen werden we 's ochtends overspoeld met de schoonheid van de canon. Omdat Siiri nog herstellende was hebben we er niet voor gekozen om de canon zelf in te gaan door af te dalen naar de rivier maar door vanaf de rand te genieten bij verschillende uitkijkpunten! De Andes is echt wonderschoon! Ook hadden we het geluk om bij de twee miradors Condors te zien zweven! De grootste vogels ter wereld, 3 m spanwijdte! 's Middags werden we door de eigenaren uitgenodigd om mee te lunchen met de familie omdat zijn broer jarig was. Een gezellige traditionele maaltijd dus, het bestond uit een soep van mega mais korrels en alpacavlees, gevolgd door rijst met aardappels gekookt in bietensap met een brok alpaca vlees ( smaakt niet erg bijzonder en nu we er overnadenken vinden we het eigenlijk maar zielig, die harige schatjes) en gelatine pudding! De porties waren enorm maar een goede bodem voor ons mountainbike avontuur! Langs de canon 18km terug fietsen naar Cabanaconde. Gelukkig was dit grotendeels bergaf maar de paar stukken bergop waren killing! Inspanning op 3700m is niet gemakkelijk, helemaal niet als je verkouden bent! Ook hier weer een condor paartje zien zweven. Ze gebruiken de thermiekbellen om op te zweven. 's Ochtends om al cirkelend omhoog te komen en aan het eind van de middag cirkelen ze, nadat ze gezocht hebben naar aas, weer omlaag terug naar hun nesten. Prachtig en indrukwekkend om deze grote vogels te zien en horen zweven.

De rit terug hebben we gebruik gemaakt van het grote aanbod touroperators die met 5 stops terug naar Arequipa gaan. De stops waren echt alleen om foto's te schieten..kort maar krachtig! De eerste stop was bij de Inca en pre-Inca terrassen. Deze terrassen zijn door de hele canon te vinden maar hier erg mooi. Een stop om met lama op de foto te gaan, YES!!haha Siiri kon de verleiding niet weerstaan.. resultaat is een hilarische foto! Daarna zijn we gestopt bij een hotspring waar wij geen gebruik van hebben gemaakt maar hebben we heerlijk geluncht met koude pizza bij de heet water rivier.. niemand te vinden! Een stop op het hoogste punt van de rit, 4910m bij Viewpoint los Andes.. Een prachtig zicht op 6 pieken van 6000+m, snel de bus weer in want koud is het er wel. De laatste stop was bij het National Reserve Salinas y aguada blanca..30 seconden om alpacas op de foto te zetten.. toch een beetje lachwekkend dit geheel.

Weer terug in Arequipa hebben we de ijsprinces bezocht, een inca mummie meisje dat in 1995 gevonden in de Canon doordat door het uitbasten van de vulkaan het ijs boven op de Ampato deed smelten. Ze is ongeveer 500 jaar geleden geofferd op deze berg aan de goden(de bergen waren de goden van de Incas en om deze tevreden te houden werden er regelmatig kinderen geofferd)en is nog in perfecte staat. Morgen staat nog het klooster van Arequipa op het programma en zullen we ‘s'avonds naar Cuzco afreizen..

Hier wacht natuurlijk de Machu Picchu op ons..

Voornu, geniet van de foto's... Siiri heeft echt super haar best gedaan op een niet te grote selectie,maar het is moeilijk kiezen uit 2500 prachtige foto's! We geloven dat het wel duidelijk is dat we Peru PRACHTIG en SUPER vinden!!

Eerste voet aan de andere kant van de evenaar....

Vrijdagochtend vijftien oktober komen we aan op de airport in Lima. Het is erg rustig op de airport en we kunnen vlot alle formaliteiten afhandelen. Omdat we een reservering voor een hostel hebben worden we opgewacht door een chauffeur die ons om vijf uur s'ochtend op de goede plek zal bezorgen, heerlijk om niet te hoeven nadenken op de vroege ochtend. We merken al meteen dat het een stuk kouder is op het westelijk halfrond. In Lima komt de temperatuur nog niet boven de twintig graden uit en met de wind voelt dat best koud aan. We horen jullie denken, dat valt toch wel mee, maar niks is minder waar. We hebben zo'n dikke zeven maanden in warme temperaturen gezeten en daar wen je aan. Gelukkig gaan we ook weer wennen aan deze koude temperaturen. Nadat we de backpack goed bekeken hadden kwamen we tot de conclusie dat we onze kleren voor de kou toch wat magertjes vonden. Een goed excuus om flink te gaan shoppen voor warme kleren.. Gelukkig kan je in Lima goed kleren kopen en is dat geen heleopgave. Helaas zijn we wel gebonden aan een budget en dat wil nog wel eens tegenvallen....maar goed, we hebben goed ingeslagen!

In onze nieuwe kleren zijn we Lima gaan verkennen en omdat we vooraf veel negatieve verhalen over Lima hadden gehoord hadden we weinig verwachtingen. Het is misschien iets van vroeger waarom de meeste mensen Lima niet leuk vinden, maar het is toch echt wel een leuke stad. Wat ons vooral ook opviel was dat de Peruvianen echt hele aardige mensen zijn. Echt oprecht en hebben een goede levensinstelling. We hadden maar 1 nachtje Lima geboekt, maar uiteindelijk zijn het er 3 geworden. Lima is vooral leuk vanwege de gezelligheid van de buurten, de vele leuke restaurantjes en de prachtige gebouwen. We hebben in Lima onze tijd ook gebruikt om een route te maken voor Peru en alvast een beetje voor zuid-amerika. Het leuke is dat we behoorlijk voorlopen op de planning die we hebben gemaakt voordat de reis begon. We kunnen hierdoor nog relaxter reizen dan we eigenlijk al deden en we plannen zo nu en dan zeker een dagje niks doen in. Tijdens de reis plannen we eigenlijk niet meer dan het land waar we ons in begeven. Te ver in de toekomst kijken tijdens het reizen heeft weinig zin hebben we gemerkt. Voor Peru hebben we zo'n drie weken gepland en gaan we Paracas, Nasca, Arequipa, Cuzco en Puno/lago Titicaca bezoeken. Eigenlijk zien we nog maar een klein deel van Peru, maar toch zien we kust, woestijn, Andes gebergte, koloniale steden en Inca ruines. Vele dingen waar wij ons enorm op verheugen....

Het eerste mooie wat we tegen kwamen was nog geen half uur buiten Lima. Op weg naar het plaatsje Paracas reden we zo de woestijn in en zagen we alleen nog maar zand om ons heen. Zo nu en dan zag je wat huisjes en voor de rest alleen maar zandheuvels. Maar eigenlijk begon de eerste verbazing al in Lima op het busstation... Ten eerste, alles is goed beveiligd, hekken om het gebouw en voordat je de bus in gaat moet je inchecken aan de balie en laat je de bagage achter. Na het inchecken wordt je uitgebreid gefouilleerd en mag je de bus in. In de bus staat er een grote zitplek op je te wachten met luxe stoel met voeten/been bankjes. Er ligt een deken en een kussen voor je klaar.Uiteraard is er een bus steward aanwezig en komt hij langs met de maaltijd met wat drinken.(inca kola) En het eten is ook nog eens van goede kwaliteit! Aan boord kan je kijken naar de films die gedraaid worden, maar er is ook draadloos internet aan boord. Wij kunnen dus met de laptop/IPhone aan de slag in de bus. Als je uitstapt ga je met je bagagebonnetje naar de afhaalplek voor bagage en ben je klaar. Deze luxe is echt ongkend en misschien een beetje overdreven. Het voelde wel een beetje raar om je maaltijd te nuttigen terwijl je door de sloppenwijken van Lima rijdt! We kunnen ook niet echt anders want alle maatschappijen zijn hier zo luxe. Wel betaal je wat meer, maar in verhouding met de andere landen valt dit wel mee. Als dit dus de maatstaf is voor het openbaar vervoer in zuid amerika dan zijn wij dik tevreden en verheugen we al onze busreizen! Naast de busreizen ook een prachtige natuur en dit is nog maar de eerste 300 kilometer van Peru, wat gaat er nog komen?

Toen we aankwamen in het plaatsje Paracas werden we wederom opgewacht door het hotel(schijnt normaal te zijn in Peru), wij hebben er geen moeite mee haha. Het plaatsje bestaat uit twee straten waar alles aan zit. Een paar restaurants, wat hotels en wat locals die op straat hangen. Opzich is een rustig plaatsje niet heel erg en we kwamen ook speciaal voor een groep eilandjes die hier voor de kust liggen, isla Ballestas. Deze eilanden liggen voor de kust en zitten vol met pinquins, pelikanen, zeevogels en zeeleeuwen. Ook zwemmen er dolfijnen rondom de boot en is er kans op whalesharks. De tour die je boekt als je er heen gaat begint s'ochtends om acht uur en duurt zo'n twee uur. Ofterwijl vanaf de boot twee uur naar al die beesten kijken, leuk. Gezien het een rustig plaatsje was dachten wij dat er tijdens de tour niet heel veel mensen zouden zijn, maar niks was minder waar. Om acht uur s'ochtends stond de mini kade al vol met zo'n driehonderd mensen. Voornamelijk mensen die met grote touringkarren, welke geboekt zijn via de tourorganisatie, hun dagbestedingen invullen. Het waren vooral de vijftig plus reizigers uit Duitsland die zeer aanwezig waren. En wij nog denken dat we misschien wel de enige op de boot zouden zijn.....haha! Enfin, toch de boot op gegaan en de beesten maakten alles weer goed. We hebben ze allemaal gezien op de whalesharks na. Vooral heel veel grote pelikanen en andere soorten vogels. De foto's die we nog zullen plaatsen vertellen genoeg wat we gezien hebben. De peruvianen zijn ook in dit dorpje weer erg vriendelijke valt ons op.

Morgen gaan we richting Nasca om daar de hoogste zandbergen(dik 2000 meter) ter wereld te beklimmen. Je merkt dat je hier in de woestijn zit, want overdag is het lekker warm maar s'avonds koelt het heel snel af. We hebben een heerlijk dakterras waar we dit verhaal kunnen typen. Het is nu wel tijd voor ons om nu te stoppen met dit verhaal en naar binnen te gaan. Het is hier nu half zeven s'avonds en net donker en zoals we al aangaven, we krijgen het koud!

Adios!!

P.s. Om een beetje bij de tijd te blijven hebben we een nieuw onderdeel toegevoegd aan onze website, video's!!! Het lijkt ons leuk om zo nu en dan wat video's te plaatsen van wat wij meemaken. Via de het kopje video's, welke te vinden is rechtsboven aan de website, kan je deze video's vinden. Veel plezier met kijken...we hebben er alwat op staan....

Awesome Florida!!!!

Ennnn we zijn weer in de USA!! Vorige week aangekomen op Miami airport werden we direct geconfronteerd met de Amerikaanse manier van denken en leven. Hoewel we niet mogen generaliseren denken we toch dat het grootste probleem hier niet de financiele crisis is, maar meer de ongezonde manier van leven. Wat zijn er toch een hoop mensen in de USA die last hebben van overgewicht. Het leuke is dat ze wel steeds meer proberen om ook maar iets aan sport te doen. Toen wij in Key West waren werden wij geconfronteerd mette dikke mensen op sportfietsen(zie foto's florida)Ditwil je dus net niet zien!! Maar, ondanks de amerikaanse manier van leven en denken heeft dit land wel erg veel te bieden. Zo zijn de faciliteiten erg goed, vele soorten natuurwonderen en is er voldoende ruimte voor iedereen. Wij maken daar dus ook gretig gebruik van en verwennen ons met goede hotelkamers en uiteraard hebben wij een eigen auto ter beschikking. Op dit moment zitten we in Naples, florida en hebben we er een lange dag 'everglades' opzitten. De Everglades is een nationaal park in florida. Het is een enorm park en ligt bijna helemaal onder (regen)water. In het water groeit allerlei planten en grassen waardoor het een ideale leefomgeving is voor vele vogels en natuurlijk de alligators. Met onze auto konden we door het park rijden om een indruk te krijgen van de overweldigende natuur. We hebben meegedaan aan een rondleiding met een parkranger en we hebben een boottochtje gedaan met een heuse airboot. Ook hebben we veel wildlife (witte/grijze reigers, ibissen, anhinga's, pelikanen,herons en egrets soorten reigers die niet te vertalen zijn, schildpadden, waterslakken, alligators), gespot en we konden zelfs alligators vasthouden. Al met al zijn de eerste dagen Florida erg leuk geweest en we zijn benieuwd wat de komende dagen ons gaan bieden. Waar we erg blij mee zijn is het weer, het is hier zo'n dertig graden en elke dag strak blauwe lucht. We mogen natuurlijk niet klagen, maar het vorige verhaal hebben we geschreven in Costa Rica en daar regende het constant. We konden echt merken dat we centraal amerika in het regenseizoen hebben gedaan en vooral in Costa Rica was dat goed te merken.

Voordat we naar Miami zijn gekomen hebben we eerst nog Costa Rica en Panama gezien. Dit waren twee landen die we al lang op ons verlanglijstje hadden staan en waar we erg graag heen wilden. In het vorige verhaal hebben we al wat over Costa rica verteld, maar in Panama waren we toen nog niet. Voordat we Panama ingingen hebben we een aantal dagen in het plaatsje Puerto Viejo gezeten. In dit plaatsje in het caribische gedeelte van Costa Rica is alles gemaakt voor de toerist. Er zijn mooie stranden, veel restaurants, veel dieren en een prachtige jungle.Veel luiaarden gezien en brul- en capucinapen. Toen wij er waren was het overwegend slecht weer en laagseizoen waardoor het erg rustig was. Maar, we hadden wat nederlanders, duitsers en israelies ontmoet waardoor we verplicht waren elke avond wat alcoholische versnaperingen te nuttigen. Zo werd het toch wel erg gezellig en zijn we een aantal dagen blijven hangen. Uiteindelijk hebben we met dezelfde groep mensen de reis gemaakt naar Bocas del Toro, Panama. De grensovergang van Costa Rica naar Panama is echt heel leuk. Je gaat over een brug de rivier over en haalt de stempels bij de juiste hokjes. Dit was toch wel de mooiste grens die we dit jaar hebben gepasseerd. Gelukkig mocht iedereen de grens over en konden we richting Bocas del Torro. Dit is een eilandengroep in de caribische zee. Je kan hier vooral veel snorkelen, duiken en op het strand liggen. We kunnen inmiddels zeggen dat het er erg prachtig is. We hadden erg mazzel met het weer, vooral veel zon en blauwe lucht zodat de zee nog veel mooier lijkt. Ons hotel zat op het hoofdeiland en vanuit daar kan je daguitstapjes doen. We hebben met ‘ons' groepje een dag gesnorkeld en we hebben veel dolfijnen kunnen spotten. Je komt echt op adembenemende mooie plekken die we nooit weer zullern vergeten. De lunch van die dag was in een klein restaurantje op palen midden op zee waar we vis aten die rechtstreeks uit zee kwam. Daarnaast hadden we nog een heerlijk koel biertje erbij wat ervoor zorgde dat je een heerlijk vakantiegevoel had. Uiteindelijk zijn we een week in Bocas del Torro gebleven en hebben we veel op het strand gelegen en gevoetbald. In Panama hebben we verder nog de hoofdstad 'Panama city' bezocht. We hadden daar hoge verwachtingen van maar uiteindelijk viel de stad iets tegen. We vonden het vooral een erg vieze stad en niet altijd fijn om zo rond te lopen. De stad heeft opzich wel veel te bieden en dat ziet de regering nu ook in. Er wordt veel gebouwd en in de toekomst zullen vele toeristen de stad gaan bezoeken.De wijk Casco Viejo is wel een mooie coloniale wijk, veel gebouwen zijn in slechte staat maar dit geeft wel veel mooie plaatjes. Op het moment wordt er veel door buitenlanders in de wijk geinvesteerd zodat het over een paar jaar er prachtig uitziet. Uiteraard zijn we ook bij het Panama kanaal de enorme schepen wezen bekijken. Het was toch wel heel leuk om de boten te zien wachten voor ze de sluizen in konden en het water te zien zakken en stijgen. Het panama kanaal is toch wel erg belangrijk voor de scheepvaart geweest. En hoewel het een erg duur grapje voor de schepen is om het kanaal te passeren komen er genoeg schepen langs per dag. Voor een gemiddelde zee tanker is de prijs zo'n 100.000 dollar om door het kanaal te gaan. Bij het kanaal zit een museumpje waar we de geschiedenis van het kanaal bekeken hebben.

Omdat Panama city verder niet zo interessant was hadden we besloten om twee dagen eerder naar Miami te gaan. Zo konden we ons goed orienteren op het kopen van een laptop haha. Inmiddels is die er en kunnen we weer foto's plaatsen. We zullen dan ook de komende dagen een behoorlijk aantal foto's gaan plaatsen van de afgelopen twee maanden(hebben jullie ook wat te doen;-)) Helaas is het probleem met de harde schijf er nog steeds dus zullen de foto's van China tot aan Belize niet op de website komen. We blijven tot 14 oktober in Florida en vliegen dan naar Lima, Peru. Voor ons begint dan het zuid-amerika deel waar we erg veel zin aan hebben. We hebben gehoord dat het er erg koud(15 graden) is, dat wordt dus warme kleren aan! Gelukkig begint daar de zomer nu dus we gaan de goede periode tegemoet. Maar eerst nog een paar dagen florida......

Met de Tica naar Nica en we zijn nu in Costa Rica..

Via een van de onveiligste hoofdsteden ter wereld liep helaas de weg naar Nicaragua. Maar.. gelukkig zijn ze daar wel voorbereid om de veiligheid van de toerist te waarborgen. Wij zaten daar in het best beveiligde Hotel, aka Ford Knox. 3 deuren voordat je in het hotel staat, de receptioniste achter tralies en beveiligd glas, om verder te komen moet zij op de knop drukken om je verder het hotel in te laten gaan.. Voor 1 nacht voelden wij ons gevangenen tegen betaling, maar dan slaap je wel rustig.. haha

Jullie snappen dan ook wel dat wij erg blij waren dat we 's ochtends vroeg met de luxe bus (Tica bussen) richting Nicaragua gingen. De douane beambte was de een na onvriendelijkste, op China na.. We moesten een half uur wachten en kregen uiteindelijk een stempel op een losbriefje..Geen idee waarom ze dat doen, het paspoort is volgens ons JUIST ontworpen om alle stempels bij elkaar te houden.

Leon was een verademing na Tegucicalpa. Gezelligheid op straat, vrij rondlopen!, koloniale gebouwen,franse bakker op de hoek voor een bruin pistoletje brie en 's avonds aanschuiven aan een BBQ voor kip, rijst&bonen, koolsla en een tortilla.. Ook zijn er in Leon 12 kerken te vinden! Waaronder ook de grootste van Centraal Amerika. We hebben er een complete tour van gemaakt.. De een is van buiten mooi, de ander van binnen.

Van Leon naar Matagalpa om een chocolade fabriek te bekijken EN natuurlijk om de chocola te proeven.. Helaas een verkeerde dag uitgezocht.. Ze waren de fabriek schoon aan het maken.. Dat gaf ons de gelegenheid om eens goed naar de planning te kijken. We merkten dat we een beetje uitgekeken raakten op alle, stuk voor stuk, prachtige stadjes en de aanwezige bezienswaardigheden die centraal amerika te bieden heeft. Koffie plantages hebben we al meerdere malen gezien nu, paardrijden hebben we ook gedaan, jungle wandel tochten zijn niet helemaal ons ding met al die beesten die rondvliegen en watervallen en hotsprings hebben we meerdere malen gebruikt om af te koelen of lekker op te warmen. Echte highlights of hoogtepunten zoals we in de overige werelddelen wel vinden, zijn hier niet.. Om kort te zijn, we willen verder.. Zuid Amerika lonkt...

We hebben een strakke planning gemaakt voor de rest van Nicaragua en vooral voor Costa Rica en Panama EN we trakteren ons op een weekje Zuid Florida!! Om even te genieten van de westerse luxe, in een fluisterboot door de Everglades te varen en naar de Florida Keys te gaan..En dat allen zonder OV maar met auto! We zijn er helemaal blij van geworden!

In Granada hebben we deplanning afgerond enontspannen hetwederom koloniale stadje bekeken. Door 6maanden reiservaring weten wij dat het niet handig is om op feestdagen te verplaatsen. Dus tijdens onafhankelijksdag (van de Spanjaarden) zijn we blijven relaxen in Granada en hoopten we een gezellige feestsfeer mee te pikken. Op tv zagen we door alle Centraal Amerikaanse landen groot feest, vuurwerk en parades. In Granada ging iedereen 3x naar de kerk,haha. Voor ons helaas geen feest dus! Maar Granadaligt heel mooi aaneen enorm meer waarin 2 vulkanen liggen, de Conception en Maderas. Samen vormen ze islaOmeteppe. Gedurende de 3 uur durende boot toch hadden we prachtig zicht op het eiland en de 1000 andere kleine eilandjes in het meer.. Met een schitterende zonsondergang werden we onthaald op het eiland, waarna de vuurvliegjes ons de weg wezen naar het afhaalloket voor de bagage.

Samen met 2 Nederlandse meiden en een stel uit Israel gaan we achterin de pickup bak naar het hotel. Het klikt goed en na een gezamelijke maaltijd boeken we een Vulcano hike voor 5.30u de volgende ochtend. Zelf twijfelden we of we het zouden doen want het is een 8 urige tocht en we zijn meer wandelaars dan hikers.. Maar we vinden wel dat je eerst iets moet proberen voordat je zegt dat je er niet van houdt.. En voor gezelligheid zijn wij altijd te porren. We kiezen voor de Maderas,die 1400m hoog is en makkelijker is dan de Conception. Na een busritje van uur (over 10km!) en een flink ontbijt beginnen we aan de tocht. Het betonnenpad houd al snel op en na onder een aantal hekken te zijn doorgekropen begint het pad stijler te worden en modderiger. Onze gids houdt van een straf tempo, als we vragen of het iets langzamer kan zegt hij, als je voor het donker thuis wilt komen moeten we zo doorgaan.. Ok dan! We kunnen 1 minuut stilstaan als we een enorme mierenkolonie zien die allemaal een stuk uitgeknipt blad bij zich dragen..zo leuk! De temperatuur loopt al snel op tot 40 graden en door de hoge luchtvochtigheid en het hoge tempo zweten we als otters.. Aan het begin van de vulkaan stijgt het pad flink en is het niet meer modderig maar eerder ploegen door de bagger! Tot boven onze enkels! Na een uur ploegen en glijden houden wij het voor gezien. Het vooruitzicht dat er nog8 uur geploeterd moet worden,(de gids vond dat er te langzaam gelopen werd en te veel gestopt werd om het zweet weg te vegen en het waterpeil bij de vullen) was voor ons niet de moeite waard om naar de top te lopen. (er moet wel vermeld worden dat er geen uitzicht is vanaf de top door de laaghangende wolken in het regenseizoen). Joost wringt zijn shirt uit, je kunt er een emmer mee vullen.. en als ons hoofd niet meer de kleur van een biet heeft beginnen we aan de terugweg..Helaas is naar beneden vaak welsneller maar ook veel glibberiger en moeilijker.. Na veel geschuifel,geglibber en weer opstaan komen we toch heel beneden. We weten nu in ieder geval zeker dat dit niets voor ons is!

Om onze lichamen een beetje te verwennen willen we 's middags naar een hotspring/groene lagune. Daar aangekomen blijkt dat door de vele regen, het meer de lagune heeft weggevaagd.. Daar gaat ons plan.. We kunnen er wel om lachen.. Ook het strand dat tussen de 2 vulkanen in ligt, bestaat op dit moment niet meer.. Dan maar naar het strand van San Juan del Sur! Ook op deze boot ontmoeten we nog een Nederlander en Amerikaan, de bootreis vliegt voorbij. Met zijn 9-en staan we sterk om 2 taxi's te huren die ons direct naar de pacifische kust te brengen. Heerlijk een keer geen 1,5u doen over 20 km!

San Juan is een echte surfspot, hoge golven in een prachtige baai.. We love the Pacific!! 's avonds gaan we naar la Flor. Een ander strandje waar elk jaar meer dan 100.000 zeeschildpadden aan land komen om hun eieren te leggen. Helaas geen massale aankomsten deze avond maar wel 4 schilpadden die aan land kwamen. Twee vonden het perfecte plekje om hun nest te bouwen en legden hun eieren. Elkvrouwtje legt ongeveer 100 perfect witte 'pingpong' eitjes, ze voelen een beetje rubberig aan. Daarna keert ze om en gaat weer naar zee terug. De maan verlichte het strand voldoende om alles goed te kunnen zien.. Een super ervaring!

Gister zijn we in Costa Rica aangekomen, direct was merkbaar dat de mensen weer super vriendelijk zijn maar nu ook meer lachen.. Is dit de welvaart? De welvaart wasook in het hotel te merken aan de super goede douche! Een paar weken koude douches werd nu afgewisseld voor een super warme douche! 't duurde even voordat we er onder weg konden stappen, puur genot!

Vandaag zijn we in Monteverde aangekomen, waar het Monaco meets Jungle is. Helaas hoort bij deze jungle regen, veeeel regen.. Tussen 7-12u kun je buiten activiteiten plannen, voor morgen: de kikker-zoo!!

In Miami gaan we een laptop kopen, nog een kleine 2 weken wachten en dan zijn er dus weer fotooooooooo's!!

hasta luego!

Reizen

Belize, Guatemala en op dit moment Honduras, we zitten inmiddels in de stroomversnelling. We hebben de afgelopen twee weken weer veel dingen meegemaakt. Dit keer leek het ons minder leuk om te vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben. Ons leven bestaat vooral uit luieren, tourtjes uitzoeken en uitvoeren en vooral veel koffie, eten en andere drankjes nuttigen. Wat vaak vergeten wordt is hoe we op een bestemming komen. Vaak is het reizen zelf een ervaring opzich en vooral Joost vindt dit bijna het leukste aan de reis. Voor Siiri daarintegen is het soms minder leuk, maar de reispillen doen goed hun werk. Naast dat je veel nieuwe dingen ziet en mensen ontmoet tijdens het reizen, is het reizen in veel gevallen anders dan in Nederland. Wij mogen in Nederland blij zijn met de NS, Arriva en de boot naar Terschelling. Dus laten we nu eens wat aandacht aan het reizen geven.

In de meeste gevallen boeken de toeristen/backpackers een bus of boot via een tourbureau welke bijna in elk dorpje of stad zit. Wij hadden in het begin van de reis besloten om zo veel mogelijk zelf te gaan regelen. Dit omdat het veel goedkoper is en het is veel uitdagender om het zelf te doen. Immers, waarom makkelijk doen als het moeilijk kanJ Vaak is het even uitzoeken en reis je met de slechtste klasse, maar we komen altijd goed terecht. Ook is er verschil in waar je bent, in Azie wordt het reizen je best wel makkelijk gemaakt in vergelijking met centraal Amerika. Er wordt hier iets meer van je gevraagd. Vanaf Chetumal, Mexico reizen we weer zelf en sindsdien hebben we qua vervoer toch weer het een en ander meegemaakt. In Belize reis je in de zogenaamde 'chickenbussen' je kunt al raden waarom.. regelmatig tref je een kip als buurman. Het zijn oude Amerikaanse schoolbussen die gebruikt worden in heel midden Amerika. Deze bussen hebben als voordeel dat ze beschikken over natuurlijke airco(wind) en niet de gebruikelijke rondrijdende vrieskisten(lees bussen in Maleisie, Thailand, Vietnam en Mexico). De bus beschikt vaak over een goede geluidsinstallatie dus in Belize klonk er fantastische reggae in de bus. De bus zelf valt bijna uitelkaar en we verbazen ons vaak dat het nog rijdt. Vaak gaan deze bussen ook erg hard en stoppen ze voor iedereen die ook maar even met de handen zwaait, haltes kennen ze niet. Het irritante is dat ze de bus graag vol wil hebben voordat hij weg gaat. Vaak maken we mee dat er eerst achtentwintig rondjes door het dorp gereden worden voordat de bus vertrekt. Vaak komen ze er na achtentwintig rondjes achter dat het geen zin meer heeft en besluiten om alsnog te vertrekken. Door dit eeuwige getreuzel kan je onmogelijk op een afgesproken tijd ergens komen. Inmiddels zijn wij wel wat gewend en kijken we niet meer op van één of twee uurtjes meer, maar de trip van Flores, Guatemala naar Copan, Honduras was toch wel wat vervelender.

De route die wij wilden doen bleek geen gemakkelijke te zijn omdat de meeste mensen in Guatemala van Flores naar Antiqua gaan en wij wilden van Flores naar Copan, Honduras. Meestal gaan wij één of twee dagen van te voren naar het busstation om te kijken wanneer de bussen gaan. Meestal hangen er op de busstations mensen rond die je allemaal wat willen verkopen. Meestal als wij aan komen lopen hangen er meteen tien verkopers aan je benen. Maar in Flores was dit niet zo en hadden we moeite met het vinden van een goede bus. Dit heeft ons doen besluiten om toch maar een keer via een tourbureau een busticket te boeken. De verkoper gaf aan dat de busrit zo´n acht uur zou duren. De bussen vertrekken meestal erg vroeg in de ochtend en deze dus ook, om zes uur in de ochtend gingen we. Althans met het eerste half uur vertraging, want de bus was nog niet vol. Uiteindelijk waren we om half zes s´avonds bij de grens van Honduras terwijl we er rond twee uur hadden moeten zijn. We hadden inmiddels al vier bussen gehad en snakten naar iets te eten. Bij de grens aangekomen regende het keihard en we hadden nog geluk dat de grens nog net open was. De grens gaat om zes uur dicht en dan kom je dus niet verder, gevolg is terugreizen of ter plekke overnachten (niet aantrekkelijk in een grensplaats). Na de grens zo snel mogelijk een busje regelen en richting Copan. Ook dit busje moest zonodig weer een half uur wachten dat hij weg moest. In de stromende regen en met onze tassen op het dak van de bus (die waren dus nat) kwamen we aan in Copan. We vonden het allemaal al erg donker, bleek dat de stroom en water al een tijd was uitgevallen. Gelukkig hadden we wel snel een hotel met een paar kaarsjes op de kamer. Het was inmiddels acht uur s´avonds, we hadden de hele dag niet gegeten, onze kleren waren nat, we konden niet douchen en hadden geen stroom dus het was overal pikdonker. Gelukkig waren we wel op plaats van bestemming en dat was het belangrijkste. We hebben in vooral Vietnam vaak geen stroom gehad dus dan gingen we vaak maar slapen, vaak kun je ook niet anders. Uiteindelijk heeft de stroom het twee dagen niet gedaan en zat er niks anders op dan wachten. Dit is was voor ons van één van de vervelendste reisdagen die we tijdens ons reis hebben gehad, maar zulke lange dagen komen erg vaak voor. Waar we nog het slechtst tegen kunnen is dat er zoveel gelogen word over de duur van de reis. Deze valt altijd langer uit dan gepland en op tijd komen is er niet bij. Wij zorgen er ook voor dat we maar twee tot drie reisdagen per week hebben. Gelukkig zijn deze dagen snel vergeten als het land ons goed bevalt.

Vaak wordt er gedacht dat zo´n jaar reizen alleen maar rozegeur en maneschijn is, maar dat is niet altijd zo. Er komt veel bij kijken en is total niet te vergelijken met het leven in Nederland. Soms verlangen we ook wel terug naar Nederland.....MAAR voorlopig nog even niet haha. Want hetgeen wat je we er allemaal voor terug krijgen zouden we voor geen goud willen missen. Om toch maar even kort in te gaan wat we allemaal gedaan hebben in Guatemala en Honduras: Tikal Tempels bezocht, veel pasta gegeten in Flores, de ruines van Copan bezocht, Paardgereden door de bergen, zwemmen in een hotspring, tucans spotten in de jungle en een sigarenfabriek bekeken. We hebben elke dag wel wat op het programma staan en bezoeken de leuke stadjes van Honduras. Morgen gaan we richting het dorpje Gracias, een dorpje op de Route Lenca. Overigens Honduras is echt een leuk land!!

Adios

p.s. we hebben op dit moment een groot problem qua foto´s. Onze harde schijf met al onze 13000 foto´s doet het niet meer. Hij herkent de schijf maar we kunnen hem niet openen. Het is even uitzoeken hoe we dat op gaan lossen, suggesties zijn welkom!!!!? We hopen niet dat we alle foto´s kwijt zijn want dat zou zonde zijn. Het is dus nog even wachten op nieuwe foto´s! Ook hadden we nog leuke filmpjes van de bussen....komt allemaal later.

"Gracias a dos victimas holandesas" (Hopelijk nu wel met verhaal!!!)

Hola amigo's

Zittend aan het water op het Caribische eilandje Caye Caulker(Belize)overdenken wij de afgelopen weken die in vogelvlucht aan ons voorbij zijn gegaan. Het is ook alweer een tijd geleden dat wij ons laatste verhaal hebben geplaatst. Inmiddels zijn we drie landen verder, twee grensovergangen gepasseerd en hebben we genoten van Mexicaanse burritos, de burgers uit de US en de bbq chicken uit Belize en zijn ook nog eens duizenden kilometers verder.

Na death valley, USA zijn we naar yosemite park, USA geweest. Hier hebben we vele uitersten gezien: dertig graden in het dal en sneeuw op de hoogste toppen, mooie groene bergen en valleien tegen het grijze glaciers point, een van de grootste bomen ter wereld 'de sequoia tree' die wel dertig meter omtrek heeft en de vele herten, chipmonks en eekhoorns die ons passeerden. Dit alles in een schilderachtige omgeving. Na dit natuugeweld zijn we doorgereden naar San Francisco. We hadden al gelezen dat San Francisco qua weer anders was doordat wind van land en zee bijelkaar komen precies ter hoogte van de stad. Daar aangekomen was het toch wel wat kouder dan we dachten (wij kunnen niet zo goed meer tegen kou:-) We hoorden de uitspraak van ......(we zijn de naam even kwijt) 'nog nooit heb ik zo'n koude winter
meegemaakt als de zomer in San Francisco' Deze man moeten we toch een beetje gelijk geven....San Francisco is overigens een ontzettend leuke stad waar we te kort zijn geweest. Het heeft leuke barretjes, vriendelijke mensen (soms erg maf maar is alles mogelijk) en een licht Europees tintje. Natuurlijk hebben we de golden gate bridge bezocht en pier 39 met z'n zeehonden, die hier altijd liggen.

Na wederom een lastig afscheid van Jolanda en Nina (gingen terug
richting los angeles) zijn wij richting Mexico gegaan. Via Houston zijn wij 's avonds geland in de stad Villahermosa waar thea(moeder Joost) en Tjeerd ons verwachte. Na twee weken in de USA over een auto te beschikken hadden we in Mexico weer twee weken een auto ter beschikking. De eerste halte was Palenque, een oude Maya stad die op een heuvel in de jungle ligt. Door deze ligging hadden ze goed zicht op eventuele naderende vijanden. In een eerdere vakantie hadden wij chitchen itza al gezien, waar palenque minder groot is zijn hier de reünies in erg goede staat en mag je erzelfs op klimmen. Als je boven op de gebouwen staat heb je prachtige uitzichten over de jungle. Via de watervallen agua Azul zijn we naar het idyllische dorpje San Cristobal de las Casas gereden. De weg slingerde gedurende acht uur en zo ongeveer 2200 meter omhoog zodat we bij aankomst ons fleecejack onder uit de tas konden halen, hier was het een stuk kouder dan aan de voet van de berg. Het dorpje San Cristobal deed ons vooral denken aan Sapa in Vietnam. Door de verschillende indianenstammen die door het dorp lopen en hun handelswaar verkopen. Een erg mooie belevenis was een bezoekje aan twee indianenstammen. Hier konden we zien hoe het dagelijks leven er uit ziet, en de gids vertelde veel over de rituelen en het beoefenen van het geloof. Zo wordt er dagelijks voor vele tientallen euro's vuurwerk de lucht in geschoten terwijl ze het niet heel breed hebben, maar de kwade geesten zijn wel vedreven! In de kerk die volledig anders is zoals wij hem kennen(mochten helaas geen foto's maken) zie je allemaal heilige beelden die langs de kant staan. Als je bid dan bid je voor de heilige die je wens kan vervullen. Daarnaast gebruik je verschillende maten en kleuren kaarsen, frisdranken,
levende kippen, eieren en alcohol. Bidden is niet eenvoudig want elke wens heeft zijn eigen kleurencombinatie en handelingen. Tijdens ons bezoekje aan de kerk hoorden en zagen we een kip geofferd worden. ( iehh) Na dit bezoekje hebben we nog meer dagen rondgebracht in San Cristobal omdat het gewoonweg een erg leuk stadje is vanwege de indianenmarktjes, de heerlijke piña colada's, de sol/corona's en de mooie kerkjes plus pleintjes. Via de saaie stad Escarcega zijn we doorgereden naar Laguna Bacalar waar we een aantal dagen hebben vertoeft. Een lokale hippie vertelde ons dat de lagune betoverd is door aliens en dat daarom de bedreivigheid niet van de grond wil komen in het dorp. Ook vertelde hij dat na 2012 deze aliens zich zullen openbaren aan de wereld, een ieder die bereid is te luisteren en het
materialisme wil opgeven zal blijven leven. ( zeg niet dat wij niet gewaarschuwd hebben) Naast deze wijsheden wist hij ons ook te vertellen waar een goed hotel was en hij wist heerlijke ananassap te serveren. Uiteindelijk een perfect hotel naast een kerkje en met uitzicht op de Laguna met de zeven kleuren blauw/turqouise.

Chetumal, de laatste halte in Mexico. Er zou weinig te beleven zijn in deze plaats, maar voor ons een goede uitvalsbasis naar Belize vanwaar we weer alleen zouden reizen. Toch liep het allemaal wat anders dan gepland...na de auto geparkeerd te hebben in een Zijstraat bij het hotel gingen wij richting hotel om te kijken of ze nog plek hadden. Na tien minuten kwamen we terug bij de auto en zagen we opeens glas achter de auto liggen, de auto was opengebroken.!! Twee tassen van thea met belangrijke spullen en de complete backpack van Joost was gestolen. Op dat moment ging er vanalles door ons heen en vooral kwam al snel het besef dat we echt alles niet meer terug zouden krijgen. Na enkele minuten arriveerde de politie al en probeerde Siiri in haar beste spaans te vertellen wat er was gebeurd en wat we misten. Tijdens dat gesprek moesten Siiri en Joost plots meekomen met een politieauto. Onwetend waar wij heen gingen arriveerden wij op een crime scene locatie waar zeven politieauto's, mensen van de pers en toegestroomde locals stonden. Joost zag al snel de banden van zijn backpack en het bleek dat ze de dader hadden gepakt na een achtervolging. Onervaren als wij waren dachten wij de tassen zo mee te kunnen nemen, maar niets was minder waar. We moesten alle vier naar het politiezbureau waar we werden geconfronteerd met de daders( een man en vrouw van 32 jaar). Onze tassen werden over de kop gehaald en alles moest op de foto gezet worden. Na dit gebeuren moesten we naar de officier van justitie(ander gebouw) om daar ons verhaal te doen. Na veel wachten was het inmiddels
21.00 uur en hadden we al acht uur politiebureau er op zitten. Op het moment dat we dachten onze tassen terug te krijgen kregen we te horen dat we de volgende dag maar terug moesten komen en dat onze tassen op het politiebureau moesten blijven.
We hadden geen keus en hebben uiteindelijk de volgende dag nog vier uur gewacht op onze tassen. Uiteindelijk waren we super blij dat we alles terug hadden en alle dank gaat ook uit naar het snelle optreden van de Mexicaanse politie. De dag erna hebben we de Mexicaanse krant 'de Peso' gekocht. Daar stond ons verhaal in inclusief bijbehorende foto's. De krant had als kop 'gracias a dos victimas holandesas', dank aan de Nederlandse slachtoffers. Blijkbaar waren de daders bekende vande politie en bedankten ze ons voor de mogelijkheid om ze te pakken....wij zijn juist hun veel dankbaar! Na deze twee dagen waren we wel klaar met Chetumal en wilden we daar graag weg. Thea en Tjeerd hadden afscheid van ons genomen, zij gingen weer naar huis. Wij zijn onze reis verder gaan vervolgen richting Belize. Wij moesten eerst maar eens bijkomen van alles, dus we hadden als bestemming Caye Caulker uitgekozen. Een klein Caribisch eilandje waar je vooral kan relaxen. We hangen heel wat af in onze hangmat. Ook maken we plannen wat we de komende maanden gaan doen, we hebben immers nog 6,5 maand te gaan!! Natuurlijk zullen wij trouw onze belevenissen met jullie delen. We zullen weer iets vaker proberen een verhaal op de website te plaatsen. Alle reacties doen ons altijd goed. Graag horen we ook van jullie de vakantie ervaringen. Dave en Lisanne, alvast heel veel plezier gewenst in Indonesië en Mark alvast succes met de operatie( weer even wat leesvoer..). Helaas lukt het ons steeds niet om foto's op de website te plaatsen. Het gebruikt van internet op een computer is of erg duur of erg traag. Wij gaan deze week nog van Belize genieten en gaan begin volgende week richting Honduras....wij zijn weer benieuwd!

Hasta luego

Joost en Siiri

Zomer Editie Reisverslag

Aloha!

Wat een beleving om een dag terug te gaan in tijd.. Nog nooit waren wij over de datum grens gevlogen waardoor we 2 juli 2x konden beleven. Direct na aankomst op Hawaii was de laidback/ 'hangloose' surfsfeer te merken.. Hawaii bloesjes all over!

Op Hawaii hebben we niet veel gedaan, vooral op de vele stranden gelegen, eten in eigen keuken bereid en voetbal gekeken (jullie weten allemaal hoe het afgelopen is, wij worden er hier nog dagelijks aan herinnerd) Hawaii is alles wat je je erbij voorsteld, prachtige stranden, ruige en hoge golven maar ook kalme rustige baaitjes, grote torens aan het strand van alle grote hotel ketens en de altijd dol enthousiaste amerikanen. Na 4,5 maand Azie waren we wel gewend aan de Aziaten om ons heen, want ook al hebben de Japanners een hekel aan de zon, ze houden van shoppen op Hawaii.

Wij hebben een kleine 2 weken doorgebracht op Oahu, met zijn famous Waikiki beach. We hebben het onze taak gemaakt om zo veel mogelijk verschillende strandjes uit te proberen, want Waikiki was ons toch echt te druk. Wij hebben het meest genoten van de stranden aan de North Shore, hier zijn de golven het hoogst. In de winter worden hier ook de Big Wave surfing Contests gehouden.. De golven zijn dan ongeveer 20m hoog, nu slechts 3 tot 4 meter Voor ons genoeg.. Vele malen zijn wij als plastic rietjes omgegooid door de kracht van de golven en hebben we veel water maar ook zand binnen gekregen.. Siiri wist niet dat ze ook zand kon niezen.. haha

Oahu, doet zeer Polynesisch aan, alleen aan de strenge douane beambten, oversized mensen en grote porties merk jein deUS bent.Een small portie in US is een XL in Nederland.. Hawaii is trouwens het eerste land waar de naam Siiri (met 2 i's) geen vraagtekens oproept!,erg leuk om mee te maken)

Na twee weken Hawaii was het tijd voor een nieuwe hoofdstuk, US mainland. In Los Angeles zouden wij een half uur voor Jolanda(moeder Siiri)aankomen dus stonden wij al klaar onder aan de roltrap te wachten.. Zagen we opeens een blonde dame voor Jolanda staan, was dat NINA!!!Wat een verrassing zeg! en wat heeft iedereen dat goed geheim gehouden!

De afgelopen dagen hebben wij met een auto 4 staten doorgereden. Begonnen bij het bezoeken van familie in LA en de Hills met een heerlijke Amerikaanse BBQ, heel erg leuk om ze weer eens te zien. Daarna zijn we in onze Dodge richting Grand Canyon gereden.. Nog maar 5 minuten buiten LA veranderd het landschap al enorm. De stad maakt plaats voor de woestijn in al zijn vormen. Echt geweldig! en met geen pen te omschrijven. De ooh's en aah's waren niet te tellen.

De rivier Colorado heeft in 2000 miljoen jaar tijd de enorm grote kloof geslepen. De kloof is 29x435 km en ongeveer 2 km diep en jaarlijks wordt de kloof nog verder uitgeslepen. Vele uitkijk punten aan de South rim hebben ons kippevel bezorgd.

Daarna zijn we doorgereden naar Zion National Park, ook dit NP is geweldig. Hier vind je de bergen in tegenstelling tot de kloof eerder. We hebben een mooie bergwandeling gemaakt naar een uitkijkpunt.. Maar ook het rijden door het park is geen straf. Tussen de verschillende parken veranderen de landschappen ongeveer elke 5 minuten. We hebben echt gemerkt dat woestijn niet altijd een dorre vlakte is en zeer verschillend is.. Rotsen, zand, hanekammen,heuvels, bergen, duinen en de kleuren geel, bruin, rood, paars, groen, zilver, goud, zwart en grijs passen allemaal in het beeld 'woestijn'.

Om de nationale parken af te wisselen, Las Vegas.. Gok hoofdstad van de wereld! Wat een beleving! Nog nooit hebben wij zo'n kermis gezien en genieten we ervan.. Knipperende lampen, casino's, kaartjes van naakte vrouwen, toeristen, luxe, palmen, en de Strip.. en dit alles midden in de woestijn.. Door de warmte weet je dat je je in de woestijn begeefd maar anders...

Natuurlijk hebben we een gokje gewaagd, Nina wint met 1 druk op de knop $25 en Joost $5,75.. Lucky basterds.. Siiri heeft helaas niet haar lucky day..

Vandaag zijn we op een van dewarmste plekken ter wereld geweest, Death Valley. 47,5 gradenstond er op de meter.. Het dorre maar indrukwekkende landschap in een verlaten sfeer isprachtig..Een kleine stop/wandeling inBadwater, een opgedroogd zoutwater meer, geeft geweldige vergezichten maarop de terugweg slaat de hitte goed in.. Op dit moment zitten we in Bishop, het tweededorpje naDeathValley.. Net heerlijkgegeten in een American Diner, waar ze elke 5 minuten vragen of alles nog steeds fine is en waar ze je (zomaar) honney noemen.. wij kregen er de slappe lach van....

Tot de volgende keer....

p.s. Hoe gaat het met jullie vakantie's, nog geen last van de warmte in nederland?

Xi`an, Pingyao en Tokyo

Lieve allemaal,

`t is al weer even geleden dat wij iets van ons hebben laten horen via deze site.. de computers waren ons niet gunstig gezint.

Op dit moment hebben wij net onze laatste avond in Tokyo gehad maar, zoals het laatste verhaal geeindigd is, eerst het verslag van Xi`an..

In Xi`an hebben we voornamelijk veer gerust en over het vervolg van de route nagedacht. Shanghai, Chengdu, Pingyao, of toch nog iets anders.. Door de drukte die de Wereldtentoonstelling met zich mee brengt konden wij geen hotel vinden die of plek had voor 2 personen of die nog betaalbaar was en Chengdu was te ver weg. Pingyao dus de volgende bestemming! Soms is het toch zo eenvoudig!

Xi`ans topatra actie is natuurlijk het Terracotta leger. `t verhaal is dat Emperor Qin Shi Huang ook in zijn hiernamaals nog even machtig wilde zijn als op aarde, dus heeft hij een heel leger op ware grote nagemaakt. Alle rangen en standen, haardrachten, kledig, expresies en chinese volken zijn vertegenwoordigd. Dus alle 7500 krijgers zijn uniek!! Naast krijgers zijn er ook paarden en zwaarden gemaakt om het leger te versterkten. Een tweede reden voor dit terracotta (vanwege de terracotta klei die gebruikt is)kan zijn dat de Emperor bang was voor de spirits in zijn tweede leven en zich wilde beschermen tegen het kwaad. De tombes zijn pas in 1974 ontdekt toen lokale boeren op zoek waren naar een waterbron. Er zijn nu 3 typisch communistisch/Chinese hallen gebouwd waarin het leger te bewonderen is. De eerste is een kleine selectie van 73 beschadigde `poppen`, de tweede 1300 nog half ondergegraven poppen en de laatste, en ook de meest indrukwekkende telt 6000 poppen en paarden allemaal keurig in rij opgesteld. Helaas kun je niet heel dicht bij de krijgers zijn omdat je graag alle details wilt zien.. Maar we snappen ook heel goed dat er anders over 50 jaar misschien niets meer over is van al dit schoons.. En iets dat 2000 jaar voor ons verborgen is geweest moet gekoesterd worden.. wie weet wat er ook nog allemaal in de grond zit.

De trein naar Pingyao was iets minder luxe dan de heenweg trein, geen A/C maar wie heeft dat nodig als er wind waait in de trein??We waren nu wel uitgerust met Noodlesoup,haha.

In Pingyao hadden we een hostel geboekt in een 500jaar oud gebouw waar nu 20 hotel kamers van waren gemaakt liggend aan 3 courtyards(binnenplaatjes). Heel pittoresk. Ook de kamers waren geheel in stijl met een oud Chinees bed en houten `kasteel` deuren een houten theetafeltje voor op bed.. who needs more? We hebben voor dit dorpje gekozen omdat hier nog het oude China te vinden is, het dorp met 500.000 inwoners is geheel ommuurd en staat ook in zijn geheel op de werelderfgoedlijst.

Hierdoor is Pingyao heerlijk rustig, rustig door de oude straatjes te lopen en fietsen lekker om je heen kijken en daarnaast een goed boek lezen. Hiernaast volgeden we het WK ook op de voet.. De wedstrijd USA-Algarije hebben we met 2 amerikaanse jongens gekeken in een bar. Erg leuk! Maar met name uitgerust voor Tokyo want we weten nu heel goed dat grote steden, veel lopen en zien betekend.

Tokyo is een wereld van verschil met de rest van Azie. De mensen zijn RUSTIG!!, vriendelijk en beleefd, kijken je niet na!!, verzorgd en welldressed (daar kunnen de Chinezen nog iets van leren met combi`s als bloemenprint, ruitje en streepjes en natuurlijk alles in verschillende kleuren). Ook het land, nou ja Tokyo, is schoon en groen. Elke wijk heeft zijn eigen park ben zijn eigen cultuur. Wat het erg leuk maakt om verschillende wijken te bekijken.

Omdat we ook een beetje klaar waren met tempels en culturele hoogstandjes, hebben we hier voornamelijk andere dingen gedaan..

*Shibuya Crossing, `s werelds drukste voetgangers kruispunt. Elke 5 minuten staat het zwart van de mensen die keurig in rijen naar de overkant willen.. er wordt hier niet geduwd of voorgekropen.. Diagonaal oversteken is ook mogelijk. Super leuk om te zien.

*Tsujuki fisf market, Japans grootste vis groothandel, open voor publiek.. Geweldig om al die verse vissen te zien liggen.. alles kun je er vinden, van garnaal tot kreeft en van ienimini visje tot mega tonijn.. natuurlijk kun je ze ook verwerkt als sushi krijgen..

*Sushibarren zijn ook een attractie op zich zelf, via een lopende band komen allemaal verschillende soorten sushi voorbij, je kunt ze herkennen aan de afbeeldingen op je placemet en de prijzen aan de verschillend gekleurde schoteltjes. Japanse groene thee kun je zelf maken met de heetwater tap voor je.

*Ook hebben wij bij een restaurant gegeten waar je je bestelling plaatst in een automaat.. je bonnetje geef je af bij de bar en 4 min later staat een stomend bord voor je neus.. heel leuk!

*Gadgets, Japan is toch echt HET land van de electonische hoogstandjes, op straat hebben we al een paar robots gezien en we zijn ook de nieuwste modellen gaan bekijken bij Toyota Mega Web, de Sony Builing en Panasonic. Rudi ben jij ook bij Toyota geweest?? Ook hier autofolder uit een automaat, Siiri heeft aan je gedacht! Sony/Panasonic, 3D TV, 3D filmcamera`, fototoestellen met touchscreen en een electronische leefomgeving.. zowel met elk apparaat de rest in huis bedienen als een ( voor de leraren onder ons) een soort digitaal schoolbord voor in je huis waar je wederom alles mee kunt bedienen maar ook alles in kunt opzoeken en met 4 mensen tegelijk een ander tv programma kunt bekijken.. Daarnaast natuurlijk ook de nieuwste games maar die waren constant bezet door kinderen.. helaas..

* ook is Tokyo de meest futoristische stad waar we tot nu toe geweest zijn, overal flyovers, 5 lagen weg, sky trains, metro, en skyscrapers.. Het metrosysteem is zo groot dat zelf wij het even lastig hadden (45lijnen)

Vandaag was alweer onze laatste dag Tokyo, morgen vliegen we tijdens de wedstrijd nederland-brazilie (we zitten hoog in de lucht dus onze gebeden moeten toch echt verhoord worden..) naar Hawaii! Even een polynesische intermezzo.. veel strand, rondrijden over het eiland en hopenlijk wat hoge golven om in rond te springen..

Daarna wachten we Jolanda aleweer op in LA, we hebben er weer zin in en tellen af..

Liefs ons,

Ps ik plaats nu wat foto`s en morgen meer..